اندر احوالات سلام
سلامی چو بوی خوشِ عطرِ چارلی
سلام و درود و از این‌جور چیزها خدمت تمامی شما عزیزان! امروز می‌خوایم درباره‌ی سلام و سلام‌کردن صحبت کنیم!
از اون‌جایی که ارتباط ما بیشتر به مکالمات متنی محدود می‌شود (از قبیل پیامک و رایانامه و چت و ...) تصمین (!) گرفتم درباره انواع سلام در نوشتار صحبت کنم!
- مورد اول درباره‌ی کسانی‌ست که درست و حسابی می‌نویسند سلام! اینها واقعاً دستشون درد نکنه حسابی!
- مورد دوم درباره‌ی کسانی هست که از درود استفاده میکنند. اینها واقعاً به این نتیجه رسیدند که تا درود فارسی هست، چه نیازیه از سلام که ریشه‌ی عربی داره استفاده کنیم!؟ البته دست دومی هم وجود داره که ادعای روشن‌فکری دارند و مورد داشتیم اصرار داشته لطفن رو اینجوری بنویسیم چون اصلاً تنوین عربیه و نباید ازش استفاده شه به هیچ وجه!
- مورد سوم کسانی هستند که سلام رو می‌نویسند slm! اینا واقعاً خیلی سرشان شلوغ است و چون باید جان سه‌چهار نفر را نجات دهند وقت ندارند که دو حرف باقی مانده را هم بنویسند!
- مورد بعدی کسانی هستند که می‌نویسند Hi! اینها خیلی باکلاس هستند! اینها از بچگی کلاس زبان می‌رفتند و الآن هفت، هشت مدرک IELTS در رنگ‌های مختلف دارند.
- مورد آخر هم کسانی هستند که سلام نمی‌کنند! مثل شخص بنده که یک‌هو پنجره یاهو را باز میکنم و می‌نویسم:
ببین مهتاج این "شعر هفته" که گذاشتم خوبه یا خیلی مسخرست بردارم؟ زود بگو تا بقیه ندیدن. مرسی*
و پس از اینکه طرف مقابل حرف‌هایش را با سلام شروع می‌کند متوجه اشتباهی که رخ داده می‌شوم!
والسلام.
* اگه می‌بینید جمله‌ها از لحاظ دستوری اشکال دارن بخاطر اینه‌که آدم موقع عجله که به این‌جور چیزا فک نمی‌کنه که!
