بدبختی
نشد من به یکی بگم «دیشب دو ساعت خوابیدم» نگه «بابا تو که خوبی، من دیشب یه ربع خوابیدم»
یعنی تو هر زمینه‌ای تا ثابت نکنن ازت بدبخت‌ترن بی‌خیالت نمیشن ...
کلاً ما ایرانی‌ها اینطوری‌ایم. خوشمون میاد بقیه فکر کنند بدبختیم!
باور کنید! به خدا!
به این مثال کوتاه دقت کنید:
در مسابقات انتخابی جام جهانی در بازی دور رفت ایران - کره جنوبی ، ایران یک بر صفر کره را شکست داد. پس از بازی تماشاگران کره‌ای طی اقدامی زیبا، با اینکه آن بازی را واگذار کرده بودند، زباله‌هایی که خودشان ریخته بودند را جمع کردند و از ورزشگاه خارج شدند.
پس از این اتفاق سیل عظیمی از استیتوس‌ها، فیسبوک و پست‌ها، وبلاگ‌ها را فرا گرفت که همه و همه یک حرف داشتند:
این اقدام تماشاگران کره ای در حالی انجام شد که تماشاگران ایرانی زباله های خود را روی سکوها رها کرده و ورزشگاه را ترک کردند. [منبع]
همه اطمینان داشتند که ما برعکس دیگر کشورهای جهان (نه فقط کره) سطح فرهنگ پایین‌تری داریم که خب طبیعتاً از این اقدام می‌شد اینطور نتیجه گرفت.
اما هیچکس آن روی سکه را ندید.
در همان مسابقات، دور برگشت، بازی ایران - کره جنوبی در کشور کره:
ایران بار دیگر کره را یک بر صفر شکست داد. روزی که برای همه‌ی ایرانی‌ها سراسر شادی بود. چون ایران به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کرده بود. کره‌ای ها پس از پایان بازی (با وجود اینکه آنها هم مثل ایران راهی جام جهانی شده بودند) زباله‌هایی که ریخته بودند را به سمت زمین پرت کردند و علاوه بر آن قلوه‌سنگ و بطری‌های نوشیدنی هم دیده می‌شد که به سمت بازیکنان تیم ملی کشورمان پرت می‌شد.
سوال من از فیسبوکی ها و وبلاگ‌نویس‌ها این است که چرا این اقدام بازتاب نداشت؟
آیا اگر بازتاب داشت، به این نتیجه می‌رسیدیم که دیگر کشورهای جهان (نه فقط کره) سطح فرهنگ پایین‌تری نسبت به ما دارند؟ بنده اطمینان دارم اینگونه نبود. بلکه این موضوع را تنها اتفاقی ساده پنداشته و آن‌را به دلیل ناراحتی پس از باخت قابل بخشش می‌دانستند.
به نظر شما آیا ما بدبین هستیم؟ آیا از خودمان بدمان می‌آید؟ آیا دیگران باعث شده‌اند که ما اینگونه خودمان را پایین می‌دانیم؟ یا دلیل دیگری دارد؟
بعداً نوشت:
نتیجه: وقتی داری با یکی درد و دل می‌کنی اگه طرف گفت: "اینکه چیزی نیست" دورخیز کن با آرنج راستت محکم بزن تو چشم چپش تا مغزش از گوش راستش بپاچه بیرون!
