تصور کنین در انتهاهای یک روز دل انگیز (دقت کنین عالی نه،دل انگیز) روی تشک خودتون به اصطلاح لمیده اید و منتظر خواب هستید که بیاد شمارو ببره.سعی خودتون رو میکنین تا یک ماجرای خیالی رو در ذهن خودتون ایجاد کنین که نقش اولش شمایین و بسته به حالت دوهفته اخیرتون داستانش متفاوته...اگه کنکور دارین یقینا رتبه یکیتون رو تصور میکنین...اگه گلوتون گیر کرده به ماجرایی که درنهایت توش "او" رو نجات میدین فکر میکنین...اگه قراره پست مهمان بدین به این فکر میکنین چه حالی میده آیدینو غال بذاریم بعد غش غش بهش بخندیم(یه کیفی میده یه کیفی میده...)
اما از اونجایی که بنای تک تک اعضای یونیورس (Universe) بر این پایه استواره که یا به "او" نرسین یا خوابتون نبره به ناگهان صدایی متواتر ذهنتونو درگیر میکنه...
تحقیقات نشون داده ۴۰% درصد کسایی که برای بار اول این صدارو شنیدن از فرط خستگی توان جامه دریدن نداشته درنتیجه از ترس بیهوش شدن که این خودش نکته مثبتیه.اما اون ۶۰% باقیمونده اذعان کردن تا خود صبح با چشمانی به رنگ خون بیدار موندن و حتی بخاطر فوبیای ناگهانی ناشی از اون صدا صبح منتهی به اون شب از هم زدن شکر درون لیوان چای خودداری کردن!
اون صدا چیزی نیست جز...تیک تاک ساعت
ما دراینجا قصد داریم روشی بسیار کاربردی برای فرار از این نایتمر (nightmare) که لعنتی دربیداری به سراغتون میاد ارایه بدیم:
تعداد ساعتاتون رو زیاد کنین. جان؟ نه درست شنیدین.علت داره،ببینین مثلا اگه یه ساعت مچی کنار گوش چپتون باشه و یه ساعت دیواری به نزدیکترین دیوار سمت راستتون آویزون باشه و نکته مهمتر اینکه بین ثانیه شمار این با اون یه فاصله زمانی چندصدم ثانیه ای وجود داشته باشه با آغاز شب تداخل صداهای این دوتا ریتمی رو بوجود میاره که اگه استعداد موسیقایی نداشته باشیدهم میتونین از آهنگ "کاش میشد میگفتی ..." استاد شماعی زاده تا تک تک رپ های امینم رو روش زمزمه کنین.حالا این حرکت انتحاری باعث میشه به طور ناخودآگاه از فکر تیک تاک دربیاین و بعد از چندبار "من با کی بگردم" گفتن به خواب عمیقی فرو میرید که اگه خوش شانس باشین میتونین آنچه در آینده میبینیدی که قبل خواب در انتهای خیال پردازیتون گذاشته بودین به طور مفصل مشاهده کنین.
الان شما میتونین مطمعن باشین که راه حل صد در صد عملیه اما یه سری مشکلات فنی وجود داره!
مثلا اگه مشترک موردنظر(فرد خواب رو تخت خواب) به پهلو بخوابه صددرصد یکی از گوش هاش روی تخته و نزدیک ترین دیوار به گوش دیگر خوده سقفه که یه مقدار رو اجرای پروژه تاثیر میذاره یا اگه ساعت دیجیتال باشه من که به شخصه هیچ تضمینی نمیکنم...و مشکلات دیگه که با گفتنشون از ارزش راه حل کاسته میشه پس اجازه بدین سکوت کنم.
پ.ن.: عنوان برگرفته از یکی از دیالوگ های فیلم Inception به کارگردانی کریستوفر نولانه.
پ.ن.: فکر اتاق بدون ساعت یا استفاده از ساعت دیجیتالیو از سرتون بیرون کنین چون اون موقع صدای انبساط و انقباض در و دیوار امونتونو میبره که اتفاقا رو ریتم هم نیست.
پ.ن.: امیدوارم امشب خوب بخوابین!
پ.ن.: من یه لیوان خالی دارم که قول دادم پرش کنم واسه همین ایندفعه پرش میکنم با یه کوچولو "کوارتز" که هربلایی ساعت به سر ما میاره و در این متن بهش اشاره شد زیر سر اونه.
