نمی‌خوام بگم آرژانتین کلی ستاره داره. نمی‌خوام بگم داور خیلی به نفعشون گرفت. نمی‌خوام بگم اون پنالتی رو برامون نگرفت و ما به ناداوری باختیم نه به قدرت آرژانتین.
میخوام بگم ما خیلی خیلی خیلی بیشتر از آرژانتین تلاش کردیم و بهتر بازی کردیم و این بازی یه بازی خجالت‌آور واسه آرژانتین بود.
این پستم به افتخار همه‌ی یوزپلنگایی که توی زمین با غیرت بازی کردن.
اگه آرژانتین رو آرژانتین بدونیم. ایران رو ایران. ما بردیم. و السلام.
- کاور: پنالتی‌ای که بود و برامون نگرفتن :(
سلامی چو بوی خوشِ عطرِ چارلی
سلام و درود و از این‌جور چیزها خدمت تمامی شما عزیزان! امروز می‌خوایم درباره‌ی سلام و سلام‌کردن صحبت کنیم!
از اون‌جایی که ارتباط ما بیشتر به مکالمات متنی محدود می‌شود (از قبیل پیامک و رایانامه و چت و ...) تصمین (!) گرفتم درباره انواع سلام در نوشتار صحبت کنم!
- مورد اول درباره‌ی کسانی‌ست که درست و حسابی می‌نویسند سلام! اینها واقعاً دستشون درد نکنه حسابی!
- مورد دوم درباره‌ی کسانی هست که از درود استفاده می‌کنند. اینها واقعاً به این نتیجه رسیدند که تا درود فارسی هست، چه نیازیه از سلام که ریشه‌ی عربی داره استفاده کنیم!؟ البته دست دومی هم وجود داره که ادعای روشن‌فکری دارند و مورد داشتیم اصرار داشته لطفن رو این‌جوری بنویسیم چون اصلاً تنوین عربیه و نباید ازش استفاده شه به هیچ وجه!
- مورد سوم کسانی هستند که سلام رو می‌نویسند slm! اینا واقعاً خیلی سرشان شلوغ است و چون باید جان سه‌چهار نفر را نجات دهند وقت ندارند که دو حرف باقی مانده را هم بنویسند!
- مورد بعدی کسانی هستند که می‌نویسند Hi! اینها خیلی باکلاس هستند! اینها از بچگی کلاس زبان می‌رفتند و الآن هفت، هشت مدرک IELTS در رنگ‌های مختلف دارند.
- مورد آخر هم کسانی هستند که سلام نمی‌کنند! مثل شخص بنده که یک‌هو پنجره یاهو را باز می‌کنم و می‌نویسم:
ببین مهتاج این "شعر هفته" که گذاشتم خوبه یا خیلی مسخرست بردارم؟ زود بگو تا بقیه ندیدن. مرسی*
و پس از اینکه طرف مقابل حرف‌هایش را با سلام شروع می‌کند متوجه اشتباهی که رخ داده می‌شوم!
والسلام.
* اگه می‌بینید جمله‌ها از لحاظ دستوری اشکال دارن بخاطر اینه‌که آدم موقع عجله که به این‌جور چیزا فک نمی‌کنه که!
سلام
تو پست قبلم به این موضوع اشاره شده بود که سطح علمی کشورمون خیلی بالاست و واقعا اینطوره ؛ ولی یادم رفته بود که بگم سطح علمی وبلاگ هم خیلی بالاست. میگید نه؟ همین حمید خودمون الآن یه پا مهندسه ، ایشاله سال دیگه یه دکتر از همین وبلاگ وارد جامعه میشه و همین طور سال های دیگه.
خیلیا میگن معلمی شغل انبیاست، ولی هیچ کس نمیگه که مهندسی حرفه خالق یکتاست.
خیلیا وقتی می خوان یه کاری کنن ولی به بن بست می خورن و میگن هیچ راهی نیست،ولی مهندسین یا راهی پیدا می کند و اگر نشد راهی جدید می سازن!!
میخوام اینو بگم ؛ امروز یه روز خاصه، یک روز برای اونایی که خاصن. امروز پنج اسفند ماه روز مهنسی در در تاریخ ایران می‌باشد که این روز به یاد دانشمند بزرگ ایرانی خواجه نصیر الدین طوسی به ثبت رسیده است.
به شخصه این روز افتخار آمیز رو به همه مهندسان بویژه مهندس حمید کاتالانِ خودمون تبریک میگم.
و از شما بازدیدکنندهای گرامی تقاضا دارام که این روز رو به تنها مهندس این وبلاگ تبریک بگید تا شاید با این تبریکامون بتونیم بخشی از زحمت هایی که حمید برای این وبلاگ کشیده رو جبران کنیم.
نشد من به یکی بگم «دیشب دو ساعت خوابیدم» نگه «بابا تو که خوبی، من دیشب یه ربع خوابیدم»
یعنی تو هر زمینه‌ای تا ثابت نکنن ازت بدبخت‌ترن بی‌خیالت نمیشن ...
کلاً ما ایرانی‌ها اینطوری‌ایم. خوشمون میاد بقیه فکر کنند بدبختیم!
باور کنید! به خدا!
به این مثال کوتاه دقت کنید:
در مسابقات انتخابی جام جهانی در بازی دور رفت ایران - کره جنوبی ، ایران یک بر صفر کره را شکست داد. پس از بازی تماشاگران کره‌ای طی اقدامی زیبا، با اینکه آن بازی را واگذار کرده بودند، زباله‌هایی که خودشان ریخته بودند را جمع کردند و از ورزشگاه خارج شدند.
پس از این اتفاق سیل عظیمی از استیتوس‌ها، فیسبوک و پست‌ها، وبلاگ‌ها را فرا گرفت که همه و همه یک حرف داشتند:
این اقدام تماشاگران کره ای در حالی انجام شد که تماشاگران ایرانی زباله های خود را روی سکوها رها کرده و ورزشگاه را ترک کردند. [منبع]
همه اطمینان داشتند که ما برعکس دیگر کشورهای جهان (نه فقط کره) سطح فرهنگ پایین‌تری داریم که خب طبیعتاً از این اقدام می‌شد اینطور نتیجه گرفت.
اما هیچکس آن روی سکه را ندید.
در همان مسابقات، دور برگشت، بازی ایران - کره جنوبی در کشور کره:
ایران بار دیگر کره را یک بر صفر شکست داد. روزی که برای همه‌ی ایرانی‌ها سراسر شادی بود. چون ایران به جام جهانی 2014 برزیل راه پیدا کرده بود. کره‌ای ها پس از پایان بازی (با وجود اینکه آنها هم مثل ایران راهی جام جهانی شده بودند) زباله‌هایی که ریخته بودند را به سمت زمین پرت کردند و علاوه بر آن قلوه‌سنگ و بطری‌های نوشیدنی هم دیده می‌شد که به سمت بازیکنان تیم ملی کشورمان پرت می‌شد.
سوال من از فیسبوکی ها و وبلاگ‌نویس‌ها این است که چرا این اقدام بازتاب نداشت؟
آیا اگر بازتاب داشت، به این نتیجه می‌رسیدیم که دیگر کشورهای جهان (نه فقط کره) سطح فرهنگ پایین‌تری نسبت به ما دارند؟ بنده اطمینان دارم اینگونه نبود. بلکه این موضوع را تنها اتفاقی ساده پنداشته و آن‌را به دلیل ناراحتی پس از باخت قابل بخشش می‌دانستند.
به نظر شما آیا ما بدبین هستیم؟ آیا از خودمان بدمان می‌آید؟ آیا دیگران باعث شده‌اند که ما اینگونه خودمان را پایین می‌دانیم؟ یا دلیل دیگری دارد؟
بعداً نوشت:
نتیجه: وقتی داری با یکی درد و دل می‌کنی اگه طرف گفت: "اینکه چیزی نیست" دورخیز کن با آرنج راستت محکم بزن تو چشم چپش تا مغزش از گوش راستش بپاچه بیرون!
ماهی تابه تفلون دسینی رو می گذارید روی گاز پنج شعله فردار سینجر که با ضمانت سام الکتریک عرضه میشه
بعد گاز رو با کبریت توکلی روشن کنید. کمی روغن لادن دوست تو و من بریزید توش.
اگر در حین کار خسته شدید از ماساژور شاندرمن استفاده کنید. همچنین میتونید در حین آشپزی از تن تاک استفاده کنید
که در صورت تمایل می توانید از لطیفی اسپرت تهیه کنید.
همتون رو می سپرم به خدای بزرگ و بیمه سینا و ایران و همچینین بیمه ما(ملت ایران)
اروپا: موفقیت مدیر بر اساس پیشرفت مجموعه تحت مدیریتش سنجیده می‌شود
ایران: موفقیت مدیر سنجیده نمی‌شود، خود مدیر بودن نشانه موفقیت است
اروپا: مدیران بعضی وقتها استعفا می‌دهند
ایران: عشق به خدمت مانع از استعفا می‌شود
اروپا: افراد از مشاغل پایین شروع می‌کنند و به تدریج ممکن است مدیر شوند
ایران: افراد مدیر مادرزادی هستند و اولین شغل‌شان در بیست سالگی مدیریت است
اروپا: برای مدیریت، سابقه کار مفید و لیاقت لازم است
ایران: برای مدیریت، مورد اعتماد بودن کفایت می‌کند
اصن شما دقت کردید جواب نصف سوال های جغرافیا راهنمایی اینه:
آب کافی - خاک حاصلخیز - آب و هوای مناسب
نه دیگه دقت نکردید!
یکی خیلی کار بد کرده بوده می برنش جهنم.
تو وسط راه میگن به تو یه آوانس میدیم ، میگه چی؟
میگن اینجا 2 نوع جهنم داریم یکی جهنم ایرانی ها و یکی جهنم خارجی ها.
میپرسه فرقش چیه؟
میگن تو جهنم خارجی ها هفته ای یک بار قیـر داغ میریزن تو دهنتون اما تو جهنم ایرانی ها هر روز.
خلاصه میگه من میرم تو جهنم خارجیا.
یه چند ماه بعد میبینه اینجا خیلی ناجوره میگه خوب شد تو جهنم ایرانی ها نرفتم که کارم زار بود!
اما بد نیست یه سری به اونها بزنم تا به اینجا راضی باشم!
خلاصه میره میبینه همه نشستن دارن حرف می زنند،
خبری هم از قیر داغ نیست ،می پرسه: جریان چیه؟
میگن: بابا اینجا یک روز قیر نیست ،
یک روز قیف نیست ،
یه روز قیر و قیف هست اما مامورش نیست