من و آکادمی موسیقی
یکی از فانتـزیـام اینه ...
برم ایتالیا از اونور برم لندن برم آکادمی گوگوش !
بعد خیلی راحت برم تو 10نفر اصلی و پدیده امسال لقب بگیرم
بعد که کار به رای گیری مردم و 4 نفرپایانی میرسه
شب پایانی خودم بگم که من خودم میکشم کنار به نفع بچه ها .. خلاصه از اینطرف هومن خلعتبری بیاد بگه نــه ...
عکدمی ( بقول خانوم گوگوش :دی ) بدون تو معنی نداره امسال ..
بعد من بزنم رو شونه هاشو بگم هومن جان به سر بی موت قسم من واسه شهرت نیومدم اینجا !
من واسه اینکه ارزشهامو تثبیت کنم اومدم ..
بعدم سرکچل هومنو ببوسم و تا میام برم تو افق محو شم ، یهو سالی تاک [آ.ن: منظورش سالومه ـه!] بگه بیا برا پشت صحنه آکادمی و من بگم نیازی نیست سالـی !
من خیلی وقته تو این زندگیبه پشت صحنش رسیدم و
برم توی دود و غبار عکدمی گوگوش محو بشم ..
و گوگوش تا اخر عمرش حسرت چنین شاگردی رو دلش بمونه ...
( البته شاید بگید چرا رفتم ایتالیا و بعد رفتم لندن !
نه نکته انحرافی نیست ، بلیت مستقیم لندن گیرم نیومد
مجبور شدم .. میفهمی ؟؟
مجبــور :| !! :)))))))))))))) )))))))))
ک.ف : دیدم همه این روزا به افق فک میکنن ، منم بگم افق بازم !!!
ک.ف 2 : اینم یه جور دیگست پرنیان خانم، فقط مثل شما (که تو جملات طنز نوشتین) احساساتی کار نکردم تو آکادمی !!!
خیلیییییی بانمک بود!!