اگر آن ترک شیرازی

همه این غزل حافظ رو شنیدیم:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

«حافظ»

 

پاسخ صائب تبریزی جالب بود:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سرو دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نه چون حافظ که می بخشد  سمرقند و بخارا را

«صائب تبریزی»

 

دکتر انوشه این شعر را نیز نپسندید و دیدگاهش اینطور بود:

اگر آن مه رخ تهران بدست آرد دل ما را 

به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند 

نه بر آن دلبر شیرین که شور افکنده دنیا را

«دکتر انوشه»

 

و اما بهترین پاسخ به این اشعار را سارا گیلانی داد.

اگر آن مهوش گیلان بدست آرد دل ما را  
بدو بخشم به سهم خود، چو حافظ ملک دنیا را
تن و جان، روح و معنا را به مخلوقی نمیبخشم
اگر بخشم به او بخشم که برپا کرده دنیا را

 

آ.ن:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلا"
کـ با جراحی صورت عمل کردند آنها را

نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را
نه او طنز مرا خوانده، نه دیدگاه های هیما را