کامینگ سون!

 

جمعه ای کنکور است...

               شاید آن جمعه بیایم، شاید!

شایدم فردایش؛

                   با شعری که از خنده و شوق لبریز است.

شایدم شعری بگویم که از آن،

                          غم و اندوه و فسوس سرریز است.

 

من همینم، اینم!

        قافیه، وزن، ردیف

                      همه را می چینم

 

شعر من نیز این است،

        قافیه، وزن، ردیفش

                           این است...

 

من نه حافظ و نه سعدی و نه فردوسی ام...

                                                ممدم من!  اینم!

 

دانم از خواندن شعری که سرودم،

                                           چهرتان گلگون است!

این همه حرف زدم تا که بگویم، یاران

                                           من Coming ـم Soon است!

 

 

  ✔ با عرض سلام دوباره خدمت همگی دوستان گل کمی تا قسمتی طنزی...

✔ خدمت اشخاصی که اصلا با بنده آشنایی ندارن، عرض کنم که بنده محمد هستم!

✔ خدمت دوستانی که بنده رو یادشون میاد هم عرض کنم که پس از شش ماه هنوز زنده ام!

✔ شعر (البته اگه اسمشو بشه گذاشت شعر) از خودمه! پس وجود هرگونه ایرادی توش کاملا طبیعیه!

✔ من، شاعر، نیستم!!! پس باز هم متذکر شوم که وجود هرگونه ایرادی در این پست طبیعیه!

✔ کنکور بشدت نزدیکه!!! و هم اکنون بشدت نیازمند دعاهای خیرتان هستم...

✔ همان طور که گفته شد توسط خودم، ایشالا به زودی خواهم آمد...

✔ نظرات پست های خودم رو هم خودم پاسخ میدم!

  ✔ درپایان اینکه: دعا فراموش نشه! لطفا!

 

✔ احتمالا قبل از کنکور با یه پست درمورد جام جهانی درخدمت خواهم بود! به زودی...

"دوستت‌دارم‌ها" فراموش نخواهند شد.

 

شعر، سروده، چامه یا چکامه یکی از کهن‌ترین گونه‌های ادبی و شاخه‌ای از هنر می‌باشد.

اشعار همیشه می‌توانند در زندگی ما نقش مهمی را ایفا کنند. گونه‌ای از هنر که بی‌شک آسوده‌تر از سایرین بر دل می‌نشیند. خواندن شعر برای هر کسی می‌توانند موجب فرح و آرامش شود اما ...

 

مشکل:‌ در زندگی ماشینی امروز، هر کسی زمان و موقعیت خواندن اشعار طولانی را ندارد. بدین صورت که یک انسان قرن ۲۱ـم واقعاً فرصت خواندن بوستان سعدی را به طور کامل ندارد!

راه حل: نیاز نیست حتماً از اشعار بلند و رمان‌های منظوم (قالباً مثنوی‌ها) استفاده کرد. بلکه می‌توان از اشعار کوتاه پارسی نیز به همان مقدار بهره برد.

مشکل:‌ پیدا کردن شعر خوب میان این همه‌ی شعر کوتاه بسیار مشکل به‌نظر می‌رسد. البته اشعار موجود معمولاً از لحاظ ساختار قوی هستند اما راه دسترسی به اشعار دست‌چین شده و زیبای‌ پارسی چیست؟

راه حل: بنده می‌خواهم وبلاگ دوستت‌دارم‌ها سهم فراموشی نیستند نوشته‌ی پرنیان خانم را معرفی کنم. خودِ بنده از این وبلاگ استفاده می‌کنم و به دیگران هم توصیه می‌کنم حتما استفاده کنند. این وبلاگ اشعار کوتاه و عاشقانه‌ی پارسی را به تفکیک شاعر گلچین می‌کند و امیدوارم نهایت استفاده را از این وبلاگ ببرید.

حمایت: برای حمایت از این وبلاگ اشعار مورد علاقه خودتان را برای این وبلاگ بفرستید و همچنین می‌‌توانید مانند بنده در یک پست این وبلاگ را معرفی کنید!

وزن جدید رباعی ها

آن وزن قدیم نیست دیگر معقول

حتما زده رودکی شماها را گول

چون وزن جدید یک رباعی این است

لا حول و لا قوت الا بالپول!

اگر آن ترک شیرازی

همه این غزل حافظ رو شنیدیم:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را

«حافظ»

 

پاسخ صائب تبریزی جالب بود:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را

به خال هندویش بخشم سرو دست و تن و پا را

هر آنکس چیز می بخشد ز مال خویش می بخشد

نه چون حافظ که می بخشد  سمرقند و بخارا را

«صائب تبریزی»

 

دکتر انوشه این شعر را نیز نپسندید و دیدگاهش اینطور بود:

اگر آن مه رخ تهران بدست آرد دل ما را 

به لبخند ترش بخشم تمام روح و معنا را

سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند 

نه بر آن دلبر شیرین که شور افکنده دنیا را

«دکتر انوشه»

 

و اما بهترین پاسخ به این اشعار را سارا گیلانی داد.

اگر آن مهوش گیلان بدست آرد دل ما را  
بدو بخشم به سهم خود، چو حافظ ملک دنیا را
تن و جان، روح و معنا را به مخلوقی نمیبخشم
اگر بخشم به او بخشم که برپا کرده دنیا را

 

آ.ن:

اگر آن ترک شیرازی بدست آرد دل ما را
خوشا بر حال خوشبختش، بدست آورد دنیا را

نه جان و روح می بخشم نه املاک بخارا را
مگر بنگاه املاکم؟چه معنی دارد این کارا؟

و خال هندویش دیگر ندارد ارزشی اصلا"
کـ با جراحی صورت عمل کردند آنها را

نه حافظ داد املاکی، نه صائب دست و پا ها را
نه او طنز مرا خوانده، نه دیدگاه های هیما را